اشتباهات سنگنوردان مبتدی در استفاده از پاها
در این مقاله می خوانید:
اشتباهات سنگنوردان مبتدی در استفاده از پاها اشتباه رایجی است چه بسیار سنگنوردانی که خود را از دیواره ها بالا می کشند یا نیرو و فشار بسیار را بر دست ها و بازوان خود وارد می کنند.
سرنخها و تکنیکهای صعود
از پاهای خود استفاده کنید
چارلز آرتور: اولین هفته صعود من در E1 بود و فکر میکردم اعتماد بنفس من بالاخره خودی نشان داده است.
آنروز به گمان خودم آخرین شکاف (Tremadog a E1 5b) را بخوبی صعود میکردم
در این موقع بود که دوستم پیتر که حمایت من را انجام میداد گفت:
تو اصلاً از پاهات استفاده نمیکنی!
انگار آب سردی روی سرم ریختند. این حرف من را سردرگم کرد. من که دارم اینطور از این ارتفاع صعود میکنم این آدم چطور میتواند چنین حرفی به من بزند؟
تازه کارها بویژه آقایان در استفاده از پاهای خود صفرند و راه و کار آنرا هم یاد نمیگیرند.
در بهبود کار یک سنگنورد اساس کار مشاهده صعودی خوب است. وقتی بالا میرویم اصلاً نگاه نمیکنیم که روی چه چیزی ایستاده ایم. اما اگر خوب نگاه کنیم خواهیم دید که آنچه صعودها را متفاوت میکند کار با پاست.
آنچه صعود کنندگان عادی را از صعودکنندگان ماهر متفاوت میسازد نه بازوان بزرگ بلکه کار با پاهایشان است.
یک هفته قبل از پلوم (Plum) در میلستون یکی را تماشا میکردم که بسادگی آب خوردن از اسکریتو رپابلیک (E3 5c)بالا میرفت.
آنچه مرا در حیرت فرو میبرد دقت وی در گذاشتن پا بود و بویژه به گیره هایی که میخواست شست پا و کناره پایش را بگذارد به دقت نگاه میکرد و پایش را دقیقاً به همانجایی میگذاشت که نگاه کرده بود.
نه پرتاب پایی و نه سرُدادن و خط کشیدن روی در و دیواری. پایش را فقط روی صخره میگذاشت و روی گیره ای که انتخاب کرده بود می ایستاد.
بیشتر بدانید: فنون و تکنیک های سنگنوردی
برای سنگنوردان مبتدی درک اصل بودن کار با پا برای بهبود کار خیلی سخت است. اما فکرش را بکنید که وقتی اولین بار کفش سنگنوردی که بجای کفش دو میدانی پوشیدید چه تفاوتی داشت آیا یادتان می آید؟
ناگهان پاهایتان به چنان اشیایی برخورد که در کفشهای معمولی حتی در خواب هم نمیدیدید.
شما همان کفشهایی را میپوشید که سنگنوردهای ماهر میپوشند و تفاوتی که در دقت و حساسیت آن وجود دارد به اندازه تفاوت بین کفش دو میدانی و سنگنوردی است.
این سنگنوردان نسبت به سیگنالی که پا هنگام چسبیدن به اشیا می فرستد و میزان وضعیت مناسب آن آگاه هستند و به گیره ای که پای خود را میگذارند خیلی دقت میکنند.
حتی اگر به c4یا c5صعود میکنید باز هم نباید فراموش کنید که افرادی که میتوانند حرکاتی مثل c5، 7a یا 7b را انجام دهند بیشترین میزان وزن خود را روی پاهایشان می اندازند.
آنها امروز خیلی بهتر از شما کار میکنند اما وجداناً این افراد موجودات فوق بشری نیستند. آنچه پوشیده اند تفاوتی با کفشهای شما ندارد.
سب گریو پارتیان وقتی شوت(E9/6c/7a) را صعود میکرد یک جفت کتانی 510 Velcros برپا داشت و این همان کتانی است که در دور و برتان سنگنوردان روی دیواره ها و صخره ها بر پا دارند.
سنگنوردان مبتدی همان کفشهایی را میپوشند که سنگنوردان ماهر به پا می کنند تفاوت در حساسیت نسبت به سیگنالی است که پا هنگام چسبیدن به اشیا می فرستد
حرفه ای ها به گیره ای که پای خود را میگذارند خیلی دقت میکنند.
چگونه می توان اشتباهات سنگنوردان مبتدی را تشخیص داد؟
چطور میتوان کار با پاها را بهبود بخشید.
تشخیص اشتباهات سنگنوردان مبتدی شباهت به نوعی حقه بازی دارد.
از دوستتان بخواهید که شما را زیر نظر بگیرد. ( گاهی هم جا عوض کنید اینطور میتوانید دل هم را بشکنید!) سرنخهای این کار بشرح زیر است:
· خواهید دید که شما از روی گیره هایی که دیگران براحتی روی آن ایستاده اند سُر میخورید!
· به سر و صدایی که پاهایتان بر روی دیوار ایجاد میکند توجه کنید و گوش دهید: از گیره پایی به گیره پای دیگر میکوبید و خواهید دید که چقدر بی دقت هستید!
گیره پاهای کوچک
· گیره پاهای بزرگ را به گیره پاهای کوچک و متوسط ترجیح میدهید حتی اگر مجبور شوید پای خود را کمی بیشتر دراز کنید یا پای خود را بسوی آن پرت کنید! این آخری اشتباه مشترک سنگنوردان است.
مسئله این است که کل مسیر صعود از همین گیره پاهای کوچک تشکیل شده است!
پاها قویتر از بازوهاست برای همین هم بیشترین مقدار وزنتان را پاها حمل میکنند.
نیرویی را که به گیره پاهای کناری وارد میکنید حتی اگر حساس هم باشد به حداکثر برسانید.
باید از فیت بودن کتانی به پایتان مطمئن شوید زیرا کتانی شل و ول بمعنی کاری شل و ول با پاهایتان است. اگر کتانی شل و ول باشد نمیتوانید پایتان را بدرستی روی گیره پاها فشار دهید.
پائین را نگاه کنید. ببینید پایتان را کجا خواهید گذاشت. شایعترین اشتباهات سنگنوردان مبتدی بلند شدن و جستجوی گیره ایی برای گرفتن با دست است در حالیکه پاها همانجا بیکار مانده اند و دستها بیخودی بالا برده میشوند.
این کار اصلاً درست نیست و منجر به سقوطی نومیدانه میشود. بجای این کار دستها را در همانجا نگهدارید و ببینید گام خود را روی کدام گیره پا خواهید گذاشت.
وقتی به گیره ی پا نگاه میکنید از خود بپرسید: آیا این بهترین گیره پا است؟ برای استفاده بهینه از گیره ی پا وزن خود را چگونه جهت بدهم؟
گیره پاهای شیب دار
خیلی ها (بویژه در صعود دیواره) به اینکه گیره پاهای شیب دار وزنشان را نگه خواهد داشت اطمینان ندارند.
اما معمولا این گیره پاها وزن شما را نگه میدارند ( و در این کار خیلی خیلی بهتر از زمانی عمل میکنند که آنها را با دست میگیرید).
بهانه افراد دراین مورد در شروع سُر خوردن پاست.
این مسئله بیشتر سنگنوردان را در استفاده از این گیره پاهای کوچک بی میل میسازد و در نتیجه وزن خود را روی آنها نمی اندازند و بنظرشان میرسد که در حال سُر خوردن هستند.
این در حالی است که رزین کتانی صعود تنها زمانی شما را روی سنگ نگه میدارد که با وزن خود آنرا بر روی گیره پا فشار دهید.
اصول انتقال وزن
بهمین دلیل روی صخره و گیره پاهای خاکی تا وقتی که اصول انتقال وزن خود را یاد نگرفته اید برایتان خطرناک بنظر میرسد:
در زائده های سنگی وزن خود را روی کنارها و بسوی زانوی بالایی قرار دهید و بطور آگاهانه در گیره پاهای خاکی پای خود را بسوی دیواره فشاردهید.
در پی افزایش دقت خود باشید.
همانطور که سنگنوردان ماهر نشان میدهند آنچه تفاوتهای صعود را می آفریند کنترل پاهاست.
روزی تیم امیت در صحبت درباره ارتقاء ذهنی در صعود انفرادی دیواره چپ (E2 5c) و دیواره راست(E5 6a) دیناس کروملچ گفت:
“من تنها سنگهای کوچک را میبینم انگشتان پا را روی آنها قرار میدهم و دقیقاً میدانم که پاهایم به آنها خواهند چسبید”.
میبینید که تیم در مورد گیره ی دست صحبت نمیکند. دستها برای حفظ تعادل هستند و استفاده حداکثر از پاها تنها اساس جلوگیری از سقوط است.
و اگر انفرادی صعود میکنید میدانید که سقوط نکردن خیلی خیلی مهم است.
اگر در پی ارتقاء سریع کار با پاهایتان هستید تخته سنگهای خاکستری و آهکی برای پیشرفت کارتان خیلی عالی خواهند بود.
در عین حال مسیر های عمودی و شیب معکوس طاقها هم خوب هستند.
در طاقها باید از گیره پاها بطور دقیق استفاده کنید و این کار در این نوع صعودها مهمتر است تا در نیروی بازوها صرفه جویی کنید و از قسمتهای خسته کننده قبل از اینکه خستگی بر شما غلبه کند سریع عبور کنید.
صرف نظر از اینکه تخته سنگها با کاهش ریسک تمام شدن نیروی بازوهایتان وقت بیشتری به شما میدهند و چشم بسته (اگر امکان پذیر می بود) میتوانید به کار پاهایتان گوش دهید و آنرا حس کنید (شاید اگر این کار را در سالنها انجام دهید بهتر باشد) تا ببینید انتقال تعادل تان چگونه سنگینی را کنترل میکند و چگونه استفاده از گیره پاها را تحت تاثیر قرار میدهد.
هنگام آموزش روی گیره پاهای کوچک تمرین کنید. وقتی خود را آماده میکنید باید از گیره پاهای بزرگ استفاده کنید تا بازوها و انگشتانتان گرم شوند اما بعداً باید مسئله های سختتری به خود بدهید.
اما باید از همان آغاز استفاده از گیره پاهای کوچک را در برنامه خود قرار دهید. بعضاً اگر یک پای خود را بالاتر قرار دهید تاثیر خوبی دارد و میتوانید به پای دیگرتان فرصت استراحت بدهید.
بعد هم فقط باید راه هایی را برای برداشتن وزن خود از روی آن کشف کنید.
سعی کنید مثل یک خانم صعود کنید!
اگر برای ارتقاء سطح سنگنوردان تنها یک توصیه باشد عبارت از این است:
سعی کنید مثل یک خانم صعود کنید!
چون خانمها بلند قد نیستند و عضلات شانه ای ندارند برای همین هم باید قاطع بالا بروند و پاهای خود را بالاتر برسانند.
این مسئله در تراورسهای سخت و سقفها یک حقیقت محض است:
مردها تصور میکنند همه چیز وابسته به عضلات است اما خانمهای “ضعیف” بارها و بارها بهتر از مردان میدرخشند. برای همین هم بهترین راه حل مسئله این است:
از این پس وقتی بیرون میروید به بالا رفتن خانمها دقت کنید و از آنها تقلید کنید.
لا اقل بهانه خوبی به دستتان میدهد….
نویسنده: چارلز آرتور
ترجمه: سلمان محمدی
